Przez ostatnie tygodnie w mediach społecznościowych i na stronach zajmujących się aplikacjami i grami mobilnymi trwała mocna kampania marketingowa tytułu, który na pierwszy rzut oka przypominał kolejną platofromówkę w stylu retro — dynamiczna rozgrywka, oprawa utrzymana w konwencji późnych lat 80-tych i wczesnych 90-tych i klimat tamtych lat. Zeszłotygodniowa Witcheye sprawiła, że nie myślałem zbyt długo zanim nacisnąłem przycisk kup. Czy było warto?
Ten, kto nigdy nie napisałem gry, ten zapewne nie wie, jak trudne jest to zadanie. Wymyślenie ciekawego świata to nie wszystko. Wyobraźnie trzeba przekuć w kod, a to już praca dużo bardziej wymagająca. Za pewne ciężko jest policzyć wszystkich twórców gier — zaczynając od tych największych, a na pojedynczych studiach kończąc. Kodowania uczą się także dzieci — w szkołach na zajęciach z informatyki. I to właśnie uczniowie z jednej z hiszpańskich szkół przygotowali grę, która dla ich rówieśników z całego świata może okazać się interesująca. Poznajcie The Historical Adventures of Daniela.
Ordia. Najnowsza produkcja londyńskiego studia Loju umknęła mej uwadze. Zarówno na premierze, jak i w czasie, gdy zyskiwała sporą popularność. O grze usłyszałem dopiero kilka tygodni temu przy okazji prezentacji tytułów nominowanych do europejskiej edycji nagród Google Play Indie Game Showcase 2019. Ordia walczyła z 19. konkurentami, także z Polski. Jak mogliśmy się dowiedzieć w zeszłym tygodniu — gra została jednym z trzech zwycięzców tegorocznej odsłony konkursu.
Z czasów dzieciństwa pamiętam konsolę SEGA Master System. I choć nie miałem jej w domu, zawsze po szkole szedłem do kolegi z bloku i wspólnie ogrywaliśmy ciągle te same tytuły. Jednym z nich był fantastyczny, jak na tamte czasy, Wonder Boy in Monster Land z 1988 r. Do dziś wspominam tę grę i czasem uruchamiam ją na konsoli PlayStation 3. Wydane rok później Wonder Boy III: The Dragon's Trap doczekało się swojego remake’a, który zadebiutował w 2017 r. na konsolach obecnej generacji i komputerach. Dwa lata później gra trafia na urządzenia mobilne w tytule Wonder Boy. The Dragon's Trap.
W 2015 r. na urządzeniach mobilnych zadebiutowała gra, o której zrobiło się głośno. Prosta oprawa graficzna, wciągająca rozgrywka i masa zabawy spowodowały, że Mr Jump szybko trafił na salony i stał się jedną z najpopularniejszych produkcji tamtych lat. Dziś mamy okazję zagrać w nową produkcję studia 1Button, która ponownie zabierze do zwariowanego i przepełnionego pułapkami świata skaczącej i mknącej przed siebie postaci.
Limbo sprawiło, że na komputery, konsole i urządzenia mobilne zaczęły powstawać gry platformowe kładący duży nacisk na oprawę graficzną utrzymaną w niepowtarzalnych klimatach. Mrok, półcienie i tajemnica sprawiają, że produkcje przyciągają przed ekrany i raczą graczy naprawdę przemyślaną rozgrywką. Czy tak jest w przypadku Feist, które na mobile zawitało w połowie minionego roku? Ostateczną decyzję zostawię Wam. Ja muszę przyznać, że bawiłem się świetnie, choć łatwo nie było.
Mówi się, że miłość jest ślepa, miłość nie wybiera, zakochać się można w każdej chwili. Listopad nie jest najromantyczniejszym miesiącem roku, tym bardziej, że pogoda za oknem nie sprzyja miłosnym schadzkom i randkom. Można wtedy sięgnąć po telefon i sprawdzić, jak wygląda to uczucie w grze Spitkiss. Tylko nie zraźcie się już na wstępie — gdyż bohaterowie gry okazują swoją sympatię innym za pomocą płynów ustrojowych i emoji. A wszystko to w sercach zakochanych postaci, które za wszelką cenę starają się zawrócić w głowach swoim obiektom westchnień.
Nauka zawsze potrzebowała poświęcenia — jednak ta nowoczesna nie wymaga już ofiar w ludziach, czy zwierzętach, choć niestety znajdą się zapewno tacy, którzy wciąż chętnie sięgają po żywe króliki doświadczalne. Tak jak tajemniczy profesor w produkcji see/saw. Gracz jest żywym obiektem prowadzonych doświadczeń i niestety, badania nad nim przeprowadzane wymagają ogromnego poświęcenia — życia. Dobrze, że to tylko gra.
Gry platformowe na urządzenia mobilne to ciężki orzech do zgryzienia. Kiedy przychodzi do sterowania, twórcy mają dwie ścieżki do wyboru: albo skuszą się na rozmaite uproszczenia w schemacie zabawy, albo zaserwują wirtualne przyciski które są... jedną z najgorszych opcji, jakie można sobie wyobrazić na dotykowym ekranie. I każdy kto musiał się z nimi już zmagać, doskonale wie co mam na myśli. Od razu powiem, że twórcy Help! I'm Haunted skorzystali z drugiej opcji, ale w ramach niej zdecydowali się na pewne uproszczenie. Uproszczenie, które... pozwoliło zachować wygodę zabawy i zbudować dość zawiłe poziomy. A przy okazji daje od groma frajdy!
Wykorzystywanie znanych postaci w różnych mediach to żadna nowość. Czasem zdarzają się sytuacje, że w jednej grze mamy kilka ulubionych bohaterów — tak też było przy okazji wydanego niedawno PAC-MANa. Jednak mało mamysytuacji, w których do nowego gatunku wprowadzani są zapomnieni bohaterowie gier, którzy swego czasu byli na szczytach popularności. Tak jest niewątpliwie w przypadku Księcia Persji. Swoją przygodę zaczął już w 1989 roku, odwiedził wiele platform, doczekał się też swojego filmu i świat o nim zapomniał. Dziś ponownie trafia na ekrany urządzeń mobilnych — w najnowszej grze studia Ketchapp, Prince of Persia: Escape.
Piotr Kurek
